سيزدهم بهمن ماه  سال 1298 فريمان ميزبان نوزادي  شد كه  او را مر تضي  ناميدند. سيزده  سال بعد مرتضي  طلبه  حوزه  علميه  شد و در سال 1316 براي  ادامه  تحصيل علوم ديني  به  قم مراجعت كرد و در محضر درس اساتيدي  چون امام  خميني  (ره)، آيت الله العظمي  بروجردي  و علامه  سيد محمد حسين طباطبايي  شركت نمود. سال 1331 بود  كه  به  تهران مهاجرت كرد و شروع  به تدريس در دانشكده  معقول و منقو ل (الهيات و معارف اسلامي) دانشگاه  تهران نمود و در همان زمان به  همكاري  با مجامع  اسلامي  وكانونهاي  مذهبي  پرداخت. در پانزدهم خرداد ماه  42 دستگير و راهي  زندان شد و يكسال پس از آن به  صلاحديد امام خميبي  (ره) با جمعيت هاي  مؤتلفه  اسلامي  آغاز به  همكاري  نمود. پس از چندي  حسينيه  ارشاد تهران را تأسيس كرد كه  گام مؤثري  درجهت جذب  و سازماندهي  جوانان بود. در سال 1348 به دليل انتشار اعلاميه اي  مبني  بر جمع آوري  كمك  به  آوارگان فلسطين راهي  زندان شد. سال 1354 بود كه  رژيم به دليل  احساس خطري  كه  از جانب  شهيد مطهري  مي نمود ايشان را ممنوع المنبر اعلام كرد. دو سال بعد در سال 1356 استاد اقدام به  پايه گذاري  جامعه  روحانيت مبارز تهران نمود. در سا ل 1357 در سفري  به  پاريس مسؤوليت تشكيل شوراي  انقلاب  از سوي  امام (ره) به  ايشان واگذار شد. او كه  پاره  تن امام بود در ارديبهشت ماه  1358 پس از سالها تلاش در جهت اعتلاي  كلمه  الله  به  دست گروه  فرقان به  شهادت رسيد.